„Wymagajcie od siebie, choćby inni od was nie wymagali”

Dokładnie sto lat temu, 18 maja urodził się Karol Wojtyła – biskup, kardynał, papież i święty, poeta i filozof, a dla przyjaciół  po prostu Lolek…

Święty Jan Paweł II dzieciństwo spędził w Wadowicach. Miesiąc przed pierwszą komunią stracił matkę i od tej pory pozostaje jedynie pod opieką ojca, zawodowego żołnierza. Karol Wojtyła senior dba o dobre wychowanie, naukę, patriotyzm i rozwój duchowy syna, o codzienny udział we Mszy Świętej. W gimnazjum przyszły papież zaczyna interesować się poezją i teatrem.  Zainteresowania te kontynuuje na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie po zdaniu matury rozpoczyna studia polonistyczne. Przerywa je wojna. Aby zapewnić byt ojcu i uniknąć wywózki, pracuje w kamieniołomach w Borku Fałęckim. Nie zaprzestaje rozwijania zainteresowań teatralnych, łącząc niezmiernie wyczerpującą pracę fizyczną z działalnością w podziemnym Teatrze Rapsodycznym. W 1941 r. traci ukochanego ojca. Podejmuje decyzję o wstąpieniu do Wyższego Seminarium Duchownego w Krakowie założonego przez abp. Sapiehę.

Święcenia kapłańskie otrzymuje w 1946 r., wkrótce potem wyjeżdża do Rzymu i tam kontynuuje studia. Dwa lata później broni pracę doktorską na Wydziale Teologicznym Papieskiego Uniwersytetu Angelicum pt. Zagadnienie wiary u św. Jana od Krzyża. I wraca do ojczyzny, aby rozpocząć pracę duszpasterską w niewielkiej parafii Niegowić pod Krakowem. Stąd, niespełna rok później, zostaje przeniesiony do Krakowa do parafii pw. świętego Floriana. Jednocześnie zajmuje się pracą naukową, przygotowując rozprawę habilitacyjną Próba opracowania etyki chrześcijańskiej według systemu Maxa Schelera. Jej obrona następuje w 1953 r. na Wydziale Teologicznym UJ. W następnym roku zostaje wykładowcą doktryn etycznych na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Pracy z młodzieżą nie ogranicza do zajęć uniwersyteckich. Organizuje liczne spotkania oraz wyjazdy na górskie wędrówki. Bo góry to kolejna jego pasja.

W 1958 r. otrzymuje sakrę biskupią i rozpoczyna posługę jako biskup pomocniczy w Archidiecezji Krakowskiej, którą to funkcję pełni do 1962 r. Totus Tuus – te słowa staną się jego zawołaniem biskupim i będą towarzyszyć również w Stolicy Apostolskiej. Ojciec Święty wspominał, że Matce Bożej powierzył go jego ojciec, jeszcze w świątyni w Wadowicach, po śmierci matki: Straciłeś swoją matkę, teraz opiekować się będzie tobą Matka Boża, teraz Ona będzie twoją matką.  Swojej ziemskiej matce dedykował wzruszający wiersz:

Nad Twoją białą mogiłą
białe kwitną życia kwiaty –
O, ileż lat to już było
bez Ciebie – duchu skrzydlaty.


Nad Twoją białą mogiłą,
od lat tylu już zamkniętą,
spokój krąży z dziwną siłą,
z siłą, jak śmierć – niepojętą.


Nad Twoją białą mogiłą
cisza jasna promienieje,
jakby w górę coś wznosiło,
jakby krzepiło nadzieję.


Nad Twoją białą mogiłą
klęknąłem ze swoim smutkiem –
o, jak to dawno już było –
jak się dziś zdaje malutkim.


Nad Twoją białą mogiłą
o Matko – zgasłe Kochanie –
me usta szeptały bezsiłą:
– Daj wieczne odpoczywanie.

Uczestniczy w Soborze Watykańskim II, gdzie jest współtwórcą jednego z najważniejszych dokumentów soborowych – Konstytucji Duszpasterskiej o Kościele w Świecie Współczesnym.

W 1963 r. zostaje mianowany Arcybiskupem Metropolitą Krakowskim, a cztery lata później – kardynałem. Reorganizuje pracę kurii. Wdrażając założenia II Soboru Watykańskiego, zatrudnia wielu świeckich, podkreślając rolę laikatu w Kościele. Nie zaniedbuje świata nauki, organizuje liczne sympozja naukowe i walczy o uznanie praw nauki katolickiej. Sam również wydaje wiele znaczących artykułów i książek. Warto wspomnieć chociażby Miłość i odpowiedzialność czy Osobę i czyn. Jego praca nie pozostaje anonimową za granicą. Bierze udział w wielu sympozjach i kongresach, zostaje członkiem Kongregacji ds. Edukacji Katolickiej, ds. Kultu Bożego i Dyscypliny, ds. Duchowieństwa oraz konsultorem Concilium de Laicis. Ojciec Święty Paweł VI darzy kardynała Wojtyłę ogromnym zaufaniem, czego dowodem może być prośba o wygłoszenie rekolekcji dla Ojca Świętego, kardynałów i pracowników Kurii Rzymskiej w 1976 r.

I nadchodzi rok 1978, pamiętny dzień 16 października, kiedy w wyniku konklawe pierwszy raz w historii Polak zostaje wybrany na następcę św. Piotra, przyjmując imię Jana Pawła II. Motywem przewodnim jego pontyfikatu staje się pielgrzymowanie. W ciągu 27. lat posługi w Stolicy Piotrowej odwiedza 135 krajów na wszystkich kontynentach. Dla nas, Polaków, staje się największym autorytetem, daje nadzieję i wiarę. Jego słowa wygłoszone podczas pierwszej pielgrzymki do ojczyzny w 1979 r. stają się symbolem pokojowej walki o wolność: Niech zstąpi Duch Twój! I odnowi oblicze ziemi, tej ziemi. Do ojczyzny przyjeżdża siedem razy. Naucza o najważniejszych wartościach:

Rodzina jest sobą, jeżeli buduje się na takich odniesieniach, na wzajemnym zaufaniu, na zawierzeniu wzajemnym. Tylko na takim fundamencie można też budować proces wychowania, który stanowi podstawowy cel rodziny i jej pierwszorzędne zadanie. (Wrocław, 1983 r.)

Być człowiekiem sumienia to znaczy wymagać od siebie, podnosić się z własnych upadków i ciągle na nowo się nawracać. (Skoczów, 1995 r.)

Szukajcie tej prawdy tam, gdzie ona rzeczywiście się znajduje! Jeśli trzeba, bądźcie zdecydowani iść pod prąd obiegowych poglądów i rozpropagowanych haseł! Nie lękajcie się Miłości, która stawia człowiekowi wymagania. (List do młodych całego świata, 1985 r.)

Ważną cechą pontyfikatu Jana Pawła II było poszukiwanie dialogu między narodami, kulturami i religiami. Jego symbolem staje się modlitwa papieża przy Ścianie Płaczu w Jerozolimie. W swojej posłudze nie zapomina Ojciec Święty o młodych. W 1985 r. inicjuje Światowe Dni Młodzieży, które odbywają się cyklicznie do dziś.

Kocha góry… i symboliczne już dziś kremówki, znana jest jego skłonność do żartów i niezwykłe poczucie humoru. Podczas Soboru Watykańskiego II, przedstawiony kardynałowi Ottawianiemu, prefektowi kongregacji, zdziwionemu młodym wiekiem biskupa krakowskiego, odpowiada: To wada, która szybko minie. I tak szybko minęło życie…

Jan Paweł II odszedł 2 kwietnia 2005 r. 1 maja 2011 r. został ogłoszony błogosławionym, a 27 kwietnia 2014 r. podczas Niedzieli Bożego Miłosierdzia – świętym. Liturgiczne wspomnienie św. Jana Pawła II przypada 22 października, na pamiątkę uroczystego rozpoczęcia jego pontyfikatu.

Odszedł, lecz wciąż jest wśród nas…

https://www.youtube.com/watch?v=csjs3iSVzXE

Uchwałą Nr XVII/106/2019 Rada Powiatu w Białej Podlaskiej ustanowiła Rok  2020 Rokiem św. Jana Pawła II w Powiecie Bialskim. Samorządy gminne, parafie, ośrodki kultury oraz organizacje pozarządowe zaplanowały liczne imprezy kulturalne mające na celu uczczenie w sposób szczególny tego wyjątkowego świętego.

 

Scroll to Top